Φιλιτάς

(ή Φιλητάς, 340 – 280 π.Χ). Κώος ποιητής και γραμματικός. Έζησε αρχικά στην Αλεξάνδρεια, όπου ήταν δάσκαλος του Πτολεμαίου του Φιλαδέλφου και του Ζηνοδότου, και αργότερα στην Κω, όπου συγκέντρωσε έναν όμιλο ποιητών. Υπήρξε κυρίως ελεγειακός ποιητής, και ως τέτοιος εξυμνήθηκε κατά την αρχαιότητα, μαζί με τον Καλλίμαχο, από τον Θεόκριτο, τον Εμνησιάνακτα, καθώς και από τους Προπέρτιο, Οβίδιο, Κουιντιλιανό. Από τα έργα του σώζονται μόνο λίγα αποσπάσματα. Μια συλλογή ελεγειών του έφερε τον τίτλο Βιττίς ή Βαττίς, το όνομα της γυναίκας που αγαπούσε. Σώζονται δύο αποσπάσματα από τη Δήμητρα, ελεγειακό ποίημα που μιλάει για τις περιπλανήσεις της θεάς σε αναζήτηση της χαμένης κόρης της. Από τα ερωτικά ποιήματα Παίγνια, τα επιγράμματά του και το επύλλιο Ερμής, σώζονται επίσης ελάχιστα μόνο αποσπάσματα. Στο γραμματικό του έργο Άτακτοι γλώσσαι είχε συλλέξει σπάνιες και ακατανόητες λέξεις από παλιά ποιήματα. Άσκησε μεγάλη επίδραση στην αλεξανδρινή ποίηση.